https://m.facebook.com/sihame.elkaouakibi/videos/858538248056557/

Deze post gaat niet over de inhoud van de beschuldigingen en of ze correct zijn of niet. Laten we daar het gerecht gewoon haar werk doen.

Nu de wind wat is gaan liggen (stilte voor de de storm?), willen we enkel aangeven dat het brengen van de inhoud in dit filmpje een meesterlijk staaltje acteerwerk is. De ingeoefende en vlotte boodschap, het benadrukken van bepaalde woorden, de lichaamstaal, het betrekken van de kijker in het verhaal, … hier is duidelijk een professional aan het werk.

Wat ook opvalt is dat met een typische redenaarstruc, de kadering van het maatschappelijke doel van de VZW als een verhullende sluier gebruikt wordt om de tenlastegelegde feiten te minimaliseren. We gaan dat hogere doel, dat al zoveel goeds heeft voortgebracht en nog zal brengen, toch niet teniet laten doen omwille van de fabel der zelfverrijking die nu door een paar ‘kwatongen’ de wereld is ingestuurd?

De toekomst zal het uitwijzen maar ondertussen begint het potje wel aardig te stinken. El Kaouakibi, a gift that keeps on giving, zoals de Engelsen zeggen. Wordt zonder meer vervolgd (pun intended).

Geen 50.000 euro betaald door Open VLD maar meer.

El Kaouakibi op non-actief gezet door Open VLD.

Bedrog met zonnepanelenregeling, keukens bestellen voor zichzelf, geld verbranden, op privéreis met EU centen, … politici komen precies met alles weg. En het toppunt is dat ze ofwel gewoon herverkozen worden of vervangen worden door een gelijkaardig sujet.

Ander en beter! Zal dat er ooit van komen? Macht corrumpeert. Spijtig voor die enkelingen die het wel goed menen.

We gaan het hier niet hebben over de honderduizenden in het zak gezette zonnepaneeleigenaars door het terugdraaiende teller debacle. Ook niet over de degenen die in het zak gezet zijn door de groenestroomcertficaten. Zelfs niet over het amateurisme van onze politici die er niet in slagen om rechtszekerheid te bieden in heel wat dossiers. Waarom dat onwaarheden zijn, dat hoor je morgen wel op de radio uit de mond van degenen die het eergisteren als waarheid verkondigden.

Hoe vaak denk je bij jezelf niet terwijl je naar het nieuws kijkt waarin een ministrieel besluit toegelicht wordt: “Oh, was dat dan al niet zo?” Of nog: “Tiens, hadden ze al niets anders besloten in deze materie?” Ik zal eerlijk zijn. Mij overkomt dat vaak. Het overkomt me zelfs meer en meer. Zo dikwijls dat ik soms aan mezelf twijfel en me afvraag of ik die tripels in het vervolg beter kan laten.

Toch begin je daar op den duur over na te denken. Hoe komt het toch dat ik precies altijd achter de feiten aanloop? De sleutel van het verhaal bestaat erin te begrijpen dat je helemaal nergens achteraan loopt. Je bent het slachtoffer van een georchestreerde vorm van volksverlakkerij. Een tactiek die onze politici soms willens, soms nillens gebruiken om positiviteit over zichzelf en hun partij te doen afstralen.

In de spotlight staan. De messias van de goede boodschap. De brenger van het cadeau. De manier om zieltjes te winnen van een kiezerkorps met het collectief geheugen dat niet verder reikt dan wat er de laatste week op de voorpagina van de kranten staat. Dat is de goednieuwsshow waar onze politici zich maar al te graag aan bezondigen. Het mennen van de kuddegeest richting het kleuren van het bolletje naast hun naam op basis van beloftes, halve waarheden en dooie mussen.

Deze praktijk neemt met een zekere wetmatigheid toe naarmate verkiezingen dichterbij komen. Voorstellen worden gelanceerd alsof het beslissingen zijn. Wensen worden voor waar aangenomen. Door de enorme informatiestroom die we dagelijks te verwerken krijgen via radio, televisie, Internet, enz. is het schier onmogelijk om in alles een onderscheid te maken van wat er nu effectief in voege is of wat een (loze) belofte is.

Dat is dus waarom we aan onszelf twijfelen. Dat is ook waarom we soms ‘verkeerde’ beslissingen nemen. Niet omdat we noodzakelijk slecht geïnformeerd zijn maar omdat we dagelijks overspoeld worden met nutteloze prietpraat die ons enkel afleidt van hetgeen er werkelijk aan de hand is. De politici in dit land doen niet aan politiek. Ze doen aan marketing. Ze zetten zaken in solden maar als je op het prijskaartje gaat kijken ligt de reclameprijs altijd hoger dan de doorstreepte!

Republiek Vlaanderen wenst iedereen een sprankelend 2021 toe!

Hier kunnen we kort over zijn. Degenen die met zo’n actie hun punt wil maken, hebben er duidelijk niets van begrepen.

HIER STAAT BEWUST GEEN CARTOON OMDAT DIE MOGELIJK DOOR IEMAND ALS KWETSEND KAN BESCHOUWD WORDEN

Geen bron

Vandaag koppen een aantal kranten dat de Karel De Grote Hogeschool een onderzoek heeft ingesteld met betrekking tot een racistische cartoon die getoond werd in het vak Staatsrecht. Na dit onderzoek reageerden ze, ongetwijfeld opgelucht, dat de cartoon noch de mening van de docent noch die van de hogeschool in kwestie vertegenwoordigt. Nogal wiedes, denk ik dan, aangezien er voor zover ik me bewust ben geen structureel racisme wordt onderwezen in deze hogeschool. Of dat hoop ik alleszins toch.

Wat is hier dan wel aan de hand? Zoals zo vaak wordt de lont aan het vuur gestoken door een enkeling wiens verdraagzaamheidspeil gevoelig onder de middelmaat ligt. In dit geval een studente die meent dat de specifieke cartoon niet het beste voorbeeld is wegens ‘te shockerend’ en had moeten vervangen worden door een ander voorbeeld. Dat dat alternatieve voorbeeld misschien even shockerend kan zijn voor een ander publiek, zal haar waarschijnlijk een zorg wezen.

Dat is trouwens niet eens het meest relevante aan deze discussie. Het gaat over het principe dat iets als voorbeeld gebruikt wordt om een les te stofferen en dat men ogenblikkelijk de discussie verlegt naar het feit of de degene die het voorbeeld toont, en in uitbreiding de instantie waar het voorval zich voordoet, ook impliciet de goedkeuring wegdraagt voor het getoonde. Een brug te ver toch?

Het is dat denkpatroon dat dringend op de korrel genomen moet worden. Voorbeelden laten vervangen in een theoretische discussie om niemand voor de borst te stuiten, begint aardig naar censuur te ruiken. Bij voorbaat zaken moet uitsluiten waarover men mag discussiëren en de ideeën niet meer vrij laten doet een zeer akelig beeld opdoemen.

Zullen we anders een andere stelling poneren om over te filosoferen zonder een cartoon te laten zien? Monotheïstische godsdiensten zijn per definitie op uitsluiting gebaseerd, niet zelden gepaard met een gebrek voor enige zelfrelativering. Het moet daarom niet verbazen dat een cartoon en het niet kunnen plaatsen ervan in een context voor een aantal van hun aanhangers geen vreemde hersenkronkel is.

6 december, Sinterklaas! Een dag van cadeautjes en snoepgoed maar volgens mijn kinderen ook de brenger van onheil. Neen, niet de pietenkwestie, die zijn gewoon zwart zoals elk jaar maar wel het inluiden van de examenperiode. Anderhalve week van dampende hersencellen, vloeken en stress om goed te scoren op de toetsen. Een ideaal middel om de verschillende niveaus van middelmatigheid te testen.

De oudste heeft wiskunde. Fijn! Althans voor mij. Ik herken nog vaag een aantal begrippen zoals determinant, intervallen enzovoort. Eventjes nakijken en uit de diepe breinsporen die de 8 uren per week uit het middelbaar getrokken hebben wordt een vage herinnering terug iets toepasbaars. Ik zou het nog wel kunnen als ik me er op toeleg. Belangrijker is dat zij hetzelfde denkt.

De jongste heeft WO, wereldoriëntatie. Een allegaartje van geschiedenis, aardrijkskunde en politiek. Ik vergeet ongetwijfeld nog een paar onderwerpen. Zoals dat ene waar hij de werkattributen van een glazenwasser moest leren. In mijn beleving heeft die enkel een kopje koffie nodig. Ik ben dan ook opgegroeid met veel televisiewerk uit Nederland. Pisa, Verona, Die 2 – Nieuwe koeien. Lachen hoor!

Het huidige hoofdstuk: belgië en haar bestuursvormen. 9 pagina’s vol met gewesten, gemeenschappen, ministers, volksvertegenwoordigers, koningshuis, verschillende machten, staatsstructuren, hoofdsteden en beleidsniveaus. Mooi geordende bladvulling die het meest ingewikkelde land ter wereld uitlegt op het niveau van een 11-jarige. En of hij het begrijpt. Nadat ik hem alles heb opgevraagd, besluit hij, “belgië is eigenlijk een dikke miserie!”.

Ik heb hem ook maar ineens van zijn illusie afgeholpen dat ministers de knapste koppen zijn, gekozen uit de verkozen volksvertegenwoordigers, die op basis van hun deskundigheid een ministerpost krijgen. “Wat voor een systeem is dat”, zegt hij voordat hij overgaat naar de orde van de dag. Languit de zetel in, verder bouwen aan een Minecraft wereld. Daar is hij de baas. Ook niet verkozen. Een koning dus.

Lees het hier!

Niks, noppes, nul, nada! Oeps, verklapt.

Kernenergie of een gebrek eraan kan wel eens het scheurtje worden in de Vivaldi-regering dat op termijn niet meer te dichten valt. Het onderwerp maakt andermaal pijnlijk duidelijk dat de regering met haken en ogen aan elkaar hangt.

Frank Vandenbroucke haast zich met te zeggen (lees hier) dat De Wever irrelevant is in deze discussie. Niet zozeer wat betreft het inhoudelijke, neem ik aan, maar eerder omdat hij weet dat hier een zere plek geraakt wordt.

De sp.a, in energierdossiers vooral bekend van het financiële fiasco met de groenestroomcertifcaten of van Vande Lanottes te innige banden met windenergiebedrijven, heeft er alle belang bij om het vooral gezellig te houden in het kleurrijke vriendenclubje. Met een maatschappelijke relevantie die afgespiegeld wordt in haar zetelaantal is een geforceerde regeringsdeelname de enige manier om nog iets te betekenen.

De groenen, die mochten meedoen omdat ze nodig waren om de monstercoalitie op de been te brengen en brachten het vrouwenquotum van de regering op ‘die truuk met die duif’-gewijs in balans… op papier dan toch. Zij zijn uiteraard tegen kernenergie. Het is hun levensleer om er tegen zijn. Waarom? Omdat ze sinds de jaren ‘80 er al tegen zijn, mijnheer. Alleen weet niemand meer waarom. Ze kunnen nu gewoon niet meer anders. Ook al beseffen ze waarschijnlijk dat het de enige oplossing is om de klimaatdoelstellingen te halen. Ze zouden afgaan als een gieter als ze het zouden toegeven. Nee, een beetje lokaal gascentrales bouwen om te compenseren voor bruinkoolcentrales in de ons omringende landen is dan veel slimmer. Men zou haast denken dat ze binnenkort nog eens zuivere lucht in Rusland gaan kopen.

En de blauwe kant van de familie zou je denken? Die hebben al door dat het sluiten van de kerncentrales tegen 2025 een heikel punt gaat zijn. Zeker de waalse broeders mengen zich uitgesproken in het debat. Black-out? Nog meer afhankelijkheid van de buurlanden? Weerslag van de energieprijs op onze economie? De prijs voor de burgers in het algemeen? Hoe gaan ze dat uitgelegd krijgen aan hun achterban? Ze kunnen beginnen met ze te verzamelen in het zaaltje van Café Sport in Zwevezevegem. Daar past die achterban met gemak in. Eén troef hebben ze echter nog. De gastspreker is waarschijlijk nog 4 jaar premier.

En de CD&V? Die hebben zoals gewoonlijk geen standpunt. Daar verspillen we geen ruimte aan.

De Slimste Mens. Iedereen heeft deze kwis wel eens gezien. Licht verteerbaar amusement en al jaren doorspekt met getelefoneerde grapjes door de jury van dienst. Ach, het is een best te genieten programma en er zijn ergere zaken om je vrije tijd aan te besteden.

In de aflevering van gisteren gaf een van de gasten, Umi Defoort, de beatmaster van Zwangere Guy, zijn ongezouten mening over het muziekgenre ‘K-pop’. Mij leek en klonk het altijd wat als prefab, kartonnen boys/girls-bandachtige toestanden. Dat werd door Umi bevestigd en zelfs nog wat dikker aangezet.

Wat blijkt nu? K-pop heeft ‘heel wat’ aanhangers volgens een vurige twitteraarster die Umi ervan beschuldigd zonder kennis van zaken zomaar wat onzin zitten uit te kramen. En omdat Twitter nu eenmaal het perfecte instrument is om wat te roepen en tieren op het Internet zonder daarbij echt een bewijs van weerlegging te moeten voorzien, zegt de juffrouw simpelweg dat Umi zijn onzin voor zich moet houden omdat hij een hele community tegen de borst stuit met zijn geklets.

De ene tweet lokt de andere uit en plots wordt deze non-discussie een dingetje. Vier voelt de hete adem van de K-poppers in de nek en besluit om het bewuste fragment uit de herhalingsafleveringen te knippen. Om verdere discussie te vermijden zoals dat heet. Umi blijft echter wel achter zijn standount staan.

Interesseert K-pop me? Nee, het zal me men reet roesten zou een Nederlander zeggen. Waar ik wel van wakker lig is de al te gemakkelijke zelfcensuur die wordt toegepast van zodra een of andere groep hard genoeg van zich laat horen en wat in het rond schopt zonder enig bewijs van het tegendeel – en neen, gewoon zeggen dat iets niet waar is, is geen bewijs.

Moet een zender dan plots gaan knippen om de goede vrede te bewaren? Dan kan men binnen de kortste keren niets meer uitzenden want haters zijn er voor eender welk onderwerp wel te vinden. Nee, als het dan toch zo gewichtig lijkt te zijn, onderzoek het dan en geef een rechtzetting als blijkt dat de waarheid zo’n geweld werd aangedaan dat een correctie op zijn plaats is.

Trouwens, gelieve alle fragmenten met James Cooke preventief te knippen of ik zal ook eens gaan twitteren. En of ik een groep gelijkgestemden mee op de kar krijg…