We gaan het hier niet hebben over de honderduizenden in het zak gezette zonnepaneeleigenaars door het terugdraaiende teller debacle. Ook niet over de degenen die in het zak gezet zijn door de groenestroomcertficaten. Zelfs niet over het amateurisme van onze politici die er niet in slagen om rechtszekerheid te bieden in heel wat dossiers. Waarom dat onwaarheden zijn, dat hoor je morgen wel op de radio uit de mond van degenen die het eergisteren als waarheid verkondigden.
Hoe vaak denk je bij jezelf niet terwijl je naar het nieuws kijkt waarin een ministrieel besluit toegelicht wordt: “Oh, was dat dan al niet zo?” Of nog: “Tiens, hadden ze al niets anders besloten in deze materie?” Ik zal eerlijk zijn. Mij overkomt dat vaak. Het overkomt me zelfs meer en meer. Zo dikwijls dat ik soms aan mezelf twijfel en me afvraag of ik die tripels in het vervolg beter kan laten.
Toch begin je daar op den duur over na te denken. Hoe komt het toch dat ik precies altijd achter de feiten aanloop? De sleutel van het verhaal bestaat erin te begrijpen dat je helemaal nergens achteraan loopt. Je bent het slachtoffer van een georchestreerde vorm van volksverlakkerij. Een tactiek die onze politici soms willens, soms nillens gebruiken om positiviteit over zichzelf en hun partij te doen afstralen.
In de spotlight staan. De messias van de goede boodschap. De brenger van het cadeau. De manier om zieltjes te winnen van een kiezerkorps met het collectief geheugen dat niet verder reikt dan wat er de laatste week op de voorpagina van de kranten staat. Dat is de goednieuwsshow waar onze politici zich maar al te graag aan bezondigen. Het mennen van de kuddegeest richting het kleuren van het bolletje naast hun naam op basis van beloftes, halve waarheden en dooie mussen.
Deze praktijk neemt met een zekere wetmatigheid toe naarmate verkiezingen dichterbij komen. Voorstellen worden gelanceerd alsof het beslissingen zijn. Wensen worden voor waar aangenomen. Door de enorme informatiestroom die we dagelijks te verwerken krijgen via radio, televisie, Internet, enz. is het schier onmogelijk om in alles een onderscheid te maken van wat er nu effectief in voege is of wat een (loze) belofte is.
Dat is dus waarom we aan onszelf twijfelen. Dat is ook waarom we soms ‘verkeerde’ beslissingen nemen. Niet omdat we noodzakelijk slecht geïnformeerd zijn maar omdat we dagelijks overspoeld worden met nutteloze prietpraat die ons enkel afleidt van hetgeen er werkelijk aan de hand is. De politici in dit land doen niet aan politiek. Ze doen aan marketing. Ze zetten zaken in solden maar als je op het prijskaartje gaat kijken ligt de reclameprijs altijd hoger dan de doorstreepte!